Handelingen 16

₁Paulus en Silas gingen naar de steden Derbe en Lystra. In Lystra woonde een christen die Timoteüs heette. Zijn moeder was een Joodse vrouw die christen geworden was. Maar zijn vader was geen Jood, en daarom was Timoteüs niet besneden. ₂De gelovigen in Lystra en Ikonium hadden veel respect voor Timoteüs.

₃Paulus wilde Timoteüs meenemen op zijn reis. Maar hij liet hem eerst besnijden. Want er woonden veel Joden in de plaatsen waar hij heen wilde. En zij wisten allemaal dat Timoteüs niet besneden was, omdat zijn vader niet Joods was.

₄Op reis langs de steden vertelde Paulus wat de apostelen en leiders in Jeruzalem besloten hadden. Hij zei dat iedereen zich aan die besluiten moest houden.

₅Het geloof van de christenen werd steeds sterker, en elke dag kwamen er nieuwe gelovigen bij.

₆Paulus, Silas en Timoteüs wilden het goede nieuws over Jezus ook in Asia gaan vertellen. Maar de heilige Geest hield hen tegen. Daarom bleven ze door Frygië en Galatië reizen. ₇Bij de grens van het gebied Mysië wilden ze naar Bitynië in het noorden gaan. Maar de Geest van Jezus verbood ook dat. ₈Daarom reisden ze verder door Mysië, tot ze bij de stad Troas kwamen.

₉In Troas kreeg Paulus ’s nachts een droom. In die droom zag hij een man uit Macedonië staan. De man smeekte: ‘Steek de zee over naar Macedonië en kom ons helpen!’

₁₀Na die droom probeerden Paulus en zijn vrienden meteen naar Macedonië te gaan. Want ze begrepen dat God dat wilde. Hij had hen uitgekozen om daar het goede nieuws over Jezus te gaan vertellen.

₁₁Paulus en zijn vrienden gingen met een schip van Troas direct naar het eiland Samotrake, en de volgende dag verder naar de stad Neapolis. ₁₂Daarvandaan reisden ze over land naar Filippi, een belangrijke Romeinse stad in dat deel van Macedonië. Ze bleven er een paar dagen.

₁₃Op sabbat gingen ze de stad uit naar een plek bij de rivier. Want ze verwachtten dat de Joden daar bij elkaar kwamen om te bidden. Ze gingen zitten bij de vrouwen die er waren, en begonnen met hen te praten. ₁₄Eén van de vrouwen heette Lydia. Ze kwam uit de stad Tyatira en ze verkocht dure stoffen. Het was een vrouw die God vereerde. Ze luisterde vol aandacht naar Paulus. En de Heer zorgde ervoor dat de woorden van Paulus haar overtuigden.

₁₅Lydia liet zich dopen, samen met iedereen die in haar huis woonde. Daarna nodigde ze Paulus en zijn vrienden uit. Ze zei: ‘Nu weten jullie dat ik in de Heer geloof. Kom dus bij mij logeren. Ga nog niet weg.’

₁₆Op een keer gingen Paulus en zijn vrienden weer naar de plek bij de rivier. Toen kwamen ze een slavin tegen die een kwade geest in zich had. Door die kwade geest kon ze de toekomst voorspellen. Zo verdiende ze veel geld voor haar eigenaars. ₁₇De slavin liep achter Paulus en zijn vrienden aan, en ze schreeuwde de hele tijd: ‘Dit zijn dienaren van de allerhoogste God. Ze vertellen hoe je gered kunt worden!’

₁₈Dat deed ze veel dagen achter elkaar. Toen werd Paulus kwaad. Hij draaide zich om en zei tegen de kwade geest: ‘Ik zeg je namens Jezus Christus: Ga weg uit die vrouw!’ En meteen ging de geest weg.

₁₉De slavin kon nu geen geld meer verdienen. Toen haar eigenaars dat merkten, grepen ze Paulus en Silas. Ze sleepten hen naar de markt, want daar waren de leiders van de stad. ₂₀En ze zeiden tegen de Romeinse leiders: ‘Deze mensen zijn een gevaar voor onze stad. Het zijn Joden. ₂₁Ze willen dat we dingen doen die volgens onze Romeinse regels verboden zijn.’

₂₂Toen werd iedereen kwaad op Paulus en Silas. En de leiders van de stad zeiden: ‘Trek hun kleren uit en geef ze stokslagen.’ ₂₃Paulus en Silas kregen veel stokslagen, en werden daarna in de gevangenis gezet.

De bewaker van de gevangenis kreeg de opdracht om Paulus en Silas extra goed te bewaken. ₂₄Daarom sloot hij hen op in het best bewaakte deel van de gevangenis. En hij liet ook nog hun voeten vastmaken aan een zwaar blok hout.

₂₅Midden in de nacht waren Paulus en Silas aan het bidden. En ze zongen liederen voor God. De andere gevangenen luisterden ernaar.

₂₆Plotseling was er zo’n zware aardbeving dat de muren van de gevangenis trilden. Meteen gingen alle deuren van de gevangenis open. En ook alle kettingen waarmee de gevangenen vastzaten, gingen los.

₂₇De bewaker van de gevangenis schrok wakker. Hij zag de deuren van de gevangenis openstaan, dus hij dacht dat alle gevangenen gevlucht waren. Daarom pakte hij zijn zwaard om zichzelf te doden. ₂₈Maar Paulus riep: ‘Nee, dood jezelf niet! We zijn allemaal nog hier!’

₂₉De bewaker vroeg om een lamp en rende naar binnen. Daar knielde hij bevend voor Paulus en Silas. ₃₀Toen nam hij hen mee naar buiten en vroeg: ‘Alstublieft, vertel mij: wat moet ik doen om gered te worden?’ ₃₁Paulus en Silas zeiden: ‘Als je gelooft in de Heer Jezus, zul je gered worden. Samen met iedereen die in je huis woont.’ ₃₂Daarna vertelden ze het goede nieuws over Jezus aan hem en aan iedereen die bij hem hoorde.

_33-34Het was nog steeds nacht. De bewaker nam Paulus en Silas mee zijn huis in om hun wonden te verzorgen. En meteen daarna liet hij zich dopen, samen met zijn familie en zijn personeel.

Ook liet hij een maaltijd voor Paulus en Silas klaarmaken. Hij was blij dat hij en zijn familie en personeel nu in God geloofden.

₃₅De volgende ochtend stuurden de leiders van de stad hun officieren naar de gevangenis met het bevel: ‘Laat Paulus en Silas vrij.’ ₃₆De bewaker van de gevangenis ging dat aan Paulus vertellen. Hij zei tegen hem: ‘De leiders van de stad hebben mij de boodschap gestuurd dat ik jullie vrij moet laten. Dus sta op en ga. Jullie hoeven je geen zorgen te maken.’

₃₇Maar Paulus zei tegen de officieren: ‘Wij zijn Romeinen. En toch hebben de leiders van de stad ons in het openbaar laten slaan, zonder dat er een rechtszaak geweest is. Daarna zijn we in de gevangenis gezet. En nu willen ze dat we in het geheim weer weggaan? Dat doen we niet! Ze moeten zelf komen om ons uit de gevangenis te halen.’

₃₈De officieren vertelden dat aan de leiders van de stad. Die schrokken toen ze hoorden dat Paulus en Silas Romeinen waren. ₃₉Ze gingen naar de gevangenis en zeiden: ‘Neemt u ons dit alstublieft niet kwalijk.’ Daarna brachten ze Paulus en Silas naar buiten en vroegen of ze weg wilden gaan uit de stad.

₄₀Nadat Paulus en Silas vrijgelaten waren, gingen ze naar het huis van Lydia. Daar zagen ze de andere christenen weer. Paulus en Silas zeiden tegen hen: ‘Houd vol en blijf geloven.’ Daarna gingen ze uit de stad weg.